"Kilka razy w dzieciństwie w dobrej wierze zawstydziłam syna. Teraz mi się odpłacił."

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Czekamy na historie pod adresem: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Mój syn to niezłe ziółko

Mam syna Michała, który w dzieciństwie i młodości był duszą towarzystwa. Teraz nieco powstrzymał się od ciągłych imprez i wielogodzinnych spotkań z kolegami. Jednak pamiętam, jak się martwiłam, kiedy kazałam mu wracać o 19:00, a jego nie było nawet i kilka godzin po wyznaczonym czasie.

Moje próby tłumaczenia mu, prośby i zakazy nie pomagały. Wiecznie gubił zegarki, a nie było wtedy tak rozwiniętych telefonów, jak teraz. Tak więc kilka razy zdarzyło mi się, że szłam za nim i go szukałam. W końcu nie wiedziałam, co zrobić i zrobiłam jedyną rzecz, jaka mi przyszła do głowy.

Pewnego razu, jak spóźniał się już pół godziny, poszłam za nim. Znalazłam go w piwnicy w bloku, jak siedział z kolegami. Wtedy niewiele myśląc, mówiłam do nich i do niego, że już 19:00 minęła i mój ukochany synuś musi wracać do domu. Działało, bo Michał zawstydzony wracał potulnie.

Wiem, że koledzy się z niego śmiali, a syn robił mi o to wyrzuty, ale ja byłam niewzruszona. W końcu po kilku takich sytuacjach zaczął wracać punktualnie do domu. O całej sprawie zapomniałam na lata. Jednak jak się niedawno boleśnie o tym przekonałam, mój syn niestety nie.
Canva

Narobił mi obciachu przed wszystkimi ludźmi

Ostatnio moja koleżanka z pracy urządziła pożegnanie w knajpie z okazji przejścia na emeryturę. Miałyśmy siedzieć kilka godzin popołudniowych, ale się trochę zeszło. Umówiłam się z synem, że odbierze mnie koło godziny 18:00, ale mieliśmy pozostać w kontakcie, jakby co.

Jednak mój Michał po godzinie 21:00 wszedł do lokalu i na cały donośny i głośny głos oznajmił, że już 19:00 minęła i jego ukochana mamusia musi wracać do domu. Użył bardzo podobnych słów, których ja w jego dzieciństwie. Wszyscy ludzie w lokalu się odwracali i patrzyli na mnie, patrząc, co to za mamusia musi wracać do domu po 21:00.

Z kolei ja czerwona na twarzy, jak piwonia szybko się zebrałam i ze wzrokiem utkwionym w podłogę poszłam za synem. Wszyscy się śmiali pod nosem, słyszałam też kilka komentarzy. Mój syn z kolei powiedział mi, że latami czekał na to, aby mi się odpłacić za czasy dzieciństwa. Trzeba mu przyznać, wyszło mu to tak, jak nic innego.

Irena