"Mąż wolał mamusię niż własne małżeństwo. Gdy żona to nie partnerka, tylko służąca w domu teściowej"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Czekamy na historie pod adresem: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Teściowa królową domu. Ja - najwyżej pokojówką

Mieliśmy mieszkać u teściów "tylko na chwilę". Ta "chwila" trwała już prawie dwa lata, a ja coraz bardziej czułam się jak pomoc domowa niż jak żona. Sprzątałam po wszystkich, bo teściowa "nie lubi bałaganu". Gotowałam obiady, bo "młode kobiety powinny uczyć się obowiązków". Znosiłam uwagi w stylu:

Kiedy ja byłam w twoim wieku, już miałam wszystko pod kontrolą.

A mój mąż? Mój mąż nie widział problemu.

Kiedy powiedziałam o tym mojej przyjaciółce, ta skwitowała to krótko:

Czyli mieszkasz w domu, gdzie jedna kobieta rządzi, druga się podporządkowuje, a jedyny mężczyzna nie ogarnia niczego? Brzmi znajomo.

canva.com

"Nie kłóć się z mamą, ona ma swoje zasady"

Najgorsze było to, że nieważne, co robiłam – zawsze było źle. Gdy sprzątałam kuchnię, słyszałam, że "robię to nie tak, jak trzeba". Gdy gotowałam obiad, teściowa z miną znawcy oceniała, czy "tym razem coś wyszło". Gdy po prostu siedziałam – wyraźnie patrzyła, jakbym marnowała życie.

Próbowałam rozmawiać z mężem. Mówiłam mu, że czuję się jak intruz w domu, gdzie nawet nie mogę poczuć się swobodnie. A on?

Bądź cierpliwa. Mama po prostu ma swoje zasady.

Moja kuzynka, gdy to usłyszała, aż parsknęła:

Czyli co, mama może rządzić tobą, bo "ma zasady", a ty masz siedzieć cicho, bo "tak będzie łatwiej"?

"Zrób coś w końcu dobrze"

Momentem, w którym moja cierpliwość się skończyła, była pewna kolacja. Przygotowałam wszystko, starając się, by teściowa nie miała się do czego przyczepić. Kiedy podałam talerz, spojrzała na mnie, uśmiechnęła się i rzuciła:

No, zobaczymy, czy chociaż raz coś zrobisz dobrze.

I wtedy coś we mnie pękło. Mój mąż? Milczał. Jak zwykle. A ja? Wstałam, zdjęłam fartuch i powiedziałam, że mam dość.

Wieczorem spakowałam walizkę i powiedziałam mężowi: "Ja się wyprowadzam. Ty możesz tu zostać z mamusią, skoro tak ci wygodnie".

canva.com

Mój dom, moje zasady

Tego samego dnia wyprowadziłam się do przyjaciółki.

Mąż dzwonił, pisał, tłumaczył się, że nie chciał konfliktu. I w końcu zrozumiał, że jeśli chce być ze mną, to albo zacznie być mężem, albo zostanie synkiem mamusi na zawsze. Tydzień później wynajęliśmy mieszkanie. A jeśli ktoś zapyta mnie, czy żałuję tej decyzji, odpowiem tylko jedno:

Żałuję jedynie, że nie zrobiłam tego wcześniej.

Justyna