"Rodzice nie chcą przepisać nam domu, bo 'jeszcze nie zasłużyliśmy'. Robią nam test na wdzięczne dzieci"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Czekamy na historie pod adresem: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

"Dom trzeba docenić, a wy jeszcze nie jesteście gotowi"

Moi rodzice twierdzą, że dom, w którym się wychowałam, to coś więcej niż cztery ściany.

To nasze życie, nasza ciężka praca i pot

– powiedział mój tata z dumą, kiedy poruszyłam temat przekazania nieruchomości. Pot i ciężka praca – wszystko fajnie, ale czy to oznacza, że my musimy najpierw zbudować piramidę, żeby zasłużyć na ten "przywilej"?

Dom trzeba docenić. A wy? Co zrobiliście, żeby pokazać, że potraficie o niego zadbać?

– dorzuciła moja mama. No cóż, mama chyba zapomniała, że ostatnio to ja malowałam płot, a mój mąż wymieniał deski na tarasie, żeby się nie zapadły. Ale najwyraźniej to za mało.

canva.com

Kiedy zaczęłam dopytywać, o co dokładnie chodzi z tym "zasłużeniem", usłyszałam klasyczne: "To nie jest tak, że nie chcemy, ale...". Zawsze jest jakieś "ale". Tym razem dowiedziałam się, że "może kiedyś" dom zostanie przepisany, ale najpierw musimy "pokazać, że potrafimy się nim odpowiednio zająć".

Cóż, jestem ciekawa, jak mielibyśmy to pokazać, skoro dom nadal formalnie należy do nich. Może powinniśmy codziennie wysyłać zdjęcia umytego podjazdu i skoszonego trawnika? A może rodzice oczekują, że będziemy co niedzielę organizować przegląd, na którym pokażemy im nasz plan konserwacji rynien?

To po prostu test

Słuchaj, może oni chcą sprawdzić, jak bardzo ci zależy?

– powiedziała moja przyjaciółka Kasia, która słynie z udzielania "dobrych rad". Według niej, moi rodzice prawdopodobnie stosują jakąś starożytną rodzinną metodę motywacyjną, która polega na tym, że trzeba zasłużyć na wszystko, co się dostaje.

Tylko że ja nie chcę grać w ich gry. Mam już wystarczająco dużo na głowie – praca, dzieci, dom, który próbujemy ogarniać na co dzień – i nie potrzebuję kolejnych "testów". Zresztą, czy to nie rodzice powinni cieszyć się, że ktoś chce przejąć ich dom, zamiast pozwolić mu popadać w ruinę?

Zaczęłam się zastanawiać, czy to przypadkiem nie chodzi o coś więcej. Może moi rodzice po prostu boją się utraty kontroli? Przepisanie domu to w końcu ogromna zmiana, która symbolicznie oznacza, że oddają stery w nasze ręce.

canva.com

Może twoi rodzice boją się, że jak przekażą dom, to przestaną być potrzebni?

– rzuciła inna znajoma, Ania.

To by miało sens. W końcu dom to ich życie, ich miejsce na ziemi. Ale czy to znaczy, że my musimy czekać, aż będą gotowi? A co, jeśli ten moment nigdy nie nadejdzie?

Na razie postanowiłam dać im czas. Może rzeczywiście muszą się oswoić z myślą, że ich dzieci są gotowe wziąć na siebie taką odpowiedzialność. Ale nie zamierzam rezygnować z rozmowy na ten temat – bo jeśli coś ma być "testem", to może i oni powinni "zasłużyć" na moje wsparcie w podtrzymywaniu tego domu w dobrej formie?

"Jeszcze nie zasłużyliście" – te słowa będą mi się śnić po nocach. Ale jedno wiem na pewno: kiedy już dom zostanie przepisany, powieszę na ścianie wielki napis

Zasłużeni lokatorzy.

W końcu nie każdy może się takim tytułem pochwalić.

Karolina