"Kiedy moja 15-letnia córka przyszła do mnie z prośbą o pozwolenie na wyjście na imprezę, od razu poczułam skurcz w żołądku. To miała być jej pierwsza 'prawdziwa' impreza, bez rodziców, za to w gronie znajomych, których większości nawet nie znam. Twierdziła, że 'wszyscy rodzice się zgadzają', ale ja nie byłam przekonana. Z jednej strony nie chcę być tą mamą, która mówi 'nie' na wszystko, z drugiej – martwię się o jej bezpieczeństwo".
Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Czekamy na historie pod adresem: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.
Strach, który każda matka zna
Moja córka, Zuzanna, jest typową nastolatką – uparta, pewna siebie i przekonana, że zawsze ma rację. Kiedy zapytała, czy może pójść na imprezę organizowaną przez kolegę z klasy, od razu powiedziała:
Mamo, to tylko spotkanie u znajomego. Nic się nie stanie, wszyscy idą.
Nie ukrywam, że pierwsze, co przyszło mi do głowy, to obrazy z amerykańskich filmów – głośna muzyka, alkohol, zero nadzoru. Może brzmi to przesadnie, ale każdy rodzic wie, że dzisiejsze czasy są inne. Nastolatki chcą próbować wszystkiego, a my, jako rodzice, mamy obowiązek ich chronić.
Zapytałam: "Czy będzie tam ktoś dorosły? Czy znam tego kolegę i jego rodziców?". Zuzanna tylko przewróciła oczami:
Mamo, wszyscy rodzice się zgadzają. Tylko ty robisz problem.
Te słowa sprawiły, że poczułam się osamotniona w swojej obawie. Czy rzeczywiście jestem jedyną, która się martwi?
canva.com
Kiedy nie chcesz być tą 'złą matką'
Zuzanna nie odpuszczała. Próbowała mnie przekonać, że to zwykłe spotkanie i nic złego się nie stanie. "Mamo, przecież nie będę sama, idą wszyscy z klasy. Dlaczego mi nie ufasz?" – pytała z wyrzutem.
Nie chodzi o brak zaufania, tylko o to, że jestem jej mamą i to mój obowiązek ją chronić. Powiedziałam jej:
Zuzia, to nie tak, że ci nie ufam. Po prostu boję się o ciebie.
Ale ona tylko wzruszyła ramionami i odpowiedziała: "Mamo, inni rodzice nie robią takich problemów".
Rozmawiałam o tym z moją koleżanką, Moniką, która ma syna w podobnym wieku. Powiedziała mi:
Dorota, nastolatki muszą czasem spróbować samodzielności. Jeśli zabronisz jej teraz, może zacząć się buntować.
Może ma rację, ale czy to oznacza, że powinnam pozwolić jej na wszystko?
canva.com
Bezpieczeństwo kontra wolność
Z jednej strony chciałabym, żeby Zuzanna mogła doświadczać życia, budować relacje i cieszyć się czasem z przyjaciółmi. Z drugiej strony martwię się, co może pójść nie tak. Czy na tej imprezie będzie alkohol? Czy ktoś nie wykorzysta sytuacji? Czy wróci bezpiecznie do domu?
Pomyślałam, że może kompromis będzie najlepszym rozwiązaniem. Zapytałam, czy mogę porozmawiać z rodzicami tego kolegi, u którego ma odbyć się impreza. Odpowiedziała:
Mamo, to by było strasznie obciachowe! Oni pomyślą, że traktujesz mnie jak dziecko.
Nie chcę jej zawstydzać, ale muszę mieć pewność, że będzie bezpieczna. Zastanawiam się, czy to moje obowiązki jako rodzica zderzają się z jej potrzebą wolności. Czy mogę pozwolić jej na tę wolność, nie ryzykując jej bezpieczeństwa?
Wiem, że nie mogę kontrolować jej życia przez cały czas, ale jednocześnie nie jestem gotowa na to, żeby ją puścić na imprezę, która budzi moje obawy. Powiedziałam jej, że pozwolę jej iść, ale pod warunkiem, że wróci o określonej godzinie i że będzie odbierała moje telefony.
Nie wiem, czy podjęłam dobrą decyzję. Czasem wydaje mi się, że rodzicielstwo to nieustanne balansowanie między zaufaniem a strachem.
Dorota
![Andrzeja nie chcą już nawet w Zakopanem. Wygwizdali go i przypomnieli jego słynny taniec [wideo]](https://img.styl.fm/resize/c285x170/newsy/wp-content/uploads/2025/01/andrzej-duda-17.jpg)
