"Wujek wspiął się na szczyt skąpstwa: od lat przynosi na grób te same znicze. Mam tego dość”

Publikujemy list naszego czytelnika. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Czekamy na historie pod adresem: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Sam dbam o grób taty, bo wujek nie czuje takiej potrzeby

Tata zmarł trzy lata temu po długiej walce z chorobą. Był dla mnie całym światem – zawsze mogłem na niego liczyć, miałem w nim oparcie i wzór do naśladowania. Jego odejście było dla mnie ogromnym ciosem. Kiedy zmarł, od razu poczułem, że to na mnie spadnie odpowiedzialność za jego grób. Wujek Stefan, jego brat, mieszka niedaleko cmentarza, ale nigdy nie poczuwał się do tego, żeby choć trochę pomóc. Cała opieka nad grobem spadła na mnie.

Co roku kupuję więc nowe znicze, sadzę kwiaty, dbam, by grób wyglądał schludnie. Tata zasługuje na to, by jego miejsce spoczynku było zadbane. Ale wujek tego nie rozumie. Przyjdzie raz na rok, położy swoje znicze, a potem nawet nie spojrzy wstecz.

Widać, że niektórzy nawet na pamięci o rodzinie potrafią oszczędzać

– powiedział mi opiekun sąsiedniego grobowca, kiedy opowiedziałem mu o tej sytuacji. I może miał rację.

Canva

Te same znicze co roku, tylko wyczyszczone

Od jakiegoś czasu zaczęło mnie dziwić, że znicze, które Stefan przynosi, są zawsze takie same. Początkowo myślałem, że może po prostu kupuje co roku podobne modele. Ale im dłużej się temu przyglądałem, tym bardziej zaczynało mnie to zastanawiać. W końcu postanowiłem to sprawdzić – zrobiłem zdjęcia zniczy w zeszłym roku, dokładnie sfotografowałem ich kształt i drobne szczegóły, żeby mieć pewność.

Okazało się, że w tym roku zobaczyłem na grobie dokładnie te same znicze, tylko trochę bardziej lśniące. Wujek zabiera je z cmentarza, myje w domu i przynosi z powrotem, udając, że to nowe. Widząc to, nie wiedziałem, co myśleć. Jak można aż tak skąpić na pamięci o własnym bracie - przecież to nie chodzi o pieniądze, tylko o zwykły szacunek.

Są ludzie, którzy nigdy nie dorosną do tego, by zrozumieć, co to znaczy dbać o bliskich. Nie wierzę, że ktoś może tak oszczędzać na bliskich. To jakby w ogóle nie szanował tej pamięci

– powiedziała mi żona, kiedy opowiedziałem jej o całej sytuacji i moim odkryciu.

Wujek mówi, że "przecież to tylko znicze"

Kiedy poszedłem do wujka porozmawiać, próbował udawać, że nie wie, o co mi chodzi i w czym widzę problem.

Przecież co to za różnica, czy znicze są nowe, czy nie – ważne, że palą się na grobie

– powiedział, wzruszając ramionami. Kiedy zwróciłem mu uwagę, że to jednak trochę nie na miejscu, że oszczędza na czymś tak symbolicznym, tylko się roześmiał:

Ty masz pieniądze, to ty kup nowe znicze. Ja tam nie widzę sensu, żeby wydawać kasę na rzeczy, które można użyć jeszcze raz.

Słysząc to, byłem naprawdę wstrząśnięty. Przecież to nie o pieniądze tutaj chodzi, tylko o pamięć i o szacunek dla zmarłych; o pamięć po jedynym bracie.

Canva

W przyszłym roku wyrzucę te znicze i postawię nowe

Już wiem, że w przyszłym roku te "odświeżone" znicze Stefana wylądują w śmietniku. Nie pozwolę, żeby takie skąpstwo i brak szacunku ciążyły nad grobem mojego ojca. Może jestem surowy, ale nie zamierzam więcej tolerować tego udawania i tej oszczędności. Tata zasługuje na coś więcej niż stare znicze, przyniesione po raz kolejny tylko dlatego, że komuś szkoda paru złotych.

Jeśli wujek się obrazi, to trudno. Zrobię to, co muszę, żeby grób taty wyglądał tak, jak powinien. W końcu to nie o mnie tutaj chodzi, tylko o niego.

Staszek