"Zachorowałem, a żona mnie olała. Poczułem się naprawdę samotny"

Publikujemy list naszego czytelnika. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Czekamy na historie pod adresem: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Narzeczona ideał, ale jako żona

Mam na imię Marek, mam 34 lata i od dwóch lat jestem mężem Asi. Kiedy się poznaliśmy, byłem zachwycony – Asia była ciepła, troskliwa, a do tego piękna i energiczna. Byliśmy nierozłączni, co chwilę coś razem planowaliśmy - jakieś wyście, wyjazdy, nawet zwykłego grilla ze znajomymi - i czułem, że mam u boku kogoś, kto zawsze będzie mnie wspierać. Nawet moja mama ją bardzo polubiła, a wierzcie mi - to nie jest takie proste.

Wiesz, Marek, ona wygląda na odpowiedzialną i dobrą dziewczynę. Taka kobieta to skarb, a ty już nie jesteś najmłodszy. Powinieneś się żenić

– mówiła mi mama.

canva.com

I faktycznie, Asia wydawała się wymarzoną partnerką. Po ślubie zamieszkaliśmy razem, a ja byłem przekonany, że teraz już zawsze będzie miło, rodzinnie i ciepło. No dobra, czasem jej podejście do obowiązków domowych nie do końca zgadzało się z moim. Było trochę kurzu na półkach, a czasem gotowała coś bardziej "na szybko", ale nie czepiałem się. Mówiłem sobie, że przecież nie każdy jest idealny. Problem w tym, że ostatnio zaczęła traktować mnie tak, jakby opieka nad partnerem była tylko dodatkiem do jej życia.

Choroba obnażyła gorzką prawdę – zostałem sam

Tydzień temu dopadło mnie jakieś paskudne przeziębienie. Gorączka, zatkany nos, ból gardła – jednym słowem, totalna rozsypka. Musiałem wziąć dwa dni wolnego, bo nie byłem w stanie funkcjonować. Liczyłem, że Asia zajmie się mną jak należy, zwłaszcza że naprawdę ledwo trzymałem się na nogach. Poprosiłem ją, żeby skoczyła do apteki po coś na gardło, a moja mama podała jej przepis na domowy syrop z cebuli.

Taki syrop zawsze stawia mnie na nogi. Daj ten przepis Asi, a zobaczysz, że choróbsko ci szybko przejdzie

– mówiła mama przez telefon.

Asia zrobiła ten syrop, choć widziałem, że trochę się z tego podśmiewała. "Naprawdę myślisz, że cebula pomoże?" – spytała mnie z rozbawieniem. Ale pomyślałem, że chociaż robi to dla mnie i że jakoś mi to pomoże. Leżałem pod kocem, piłem herbatę, a ona krzątała się po domu – czułem, że mam w niej wsparcie. Ale tylko do czasu, bo gdy przyszła sobota, wszystko się zmieniło.

Canva

Żona po prostu wyszła, a ja zostałem jak biedny miś

W sobotę wieczorem Asia oznajmiła mi, że wychodzi na miasto, bo jest umówiona z koleżankami. Powiedziała to tak, jakby to była najbardziej normalna rzecz na świecie, mimo że ja leżałem z gorączką i ledwo kontaktowałem.

Słuchaj, umówiłyśmy się już dawno, Marta chce nam coś ważnego powiedzieć. To chyba coś o ciąży, ale nie jestem pewna. Chcę być tam dla niej

– tłumaczyła, jakby to miało mnie uspokoić.

Patrzyłem na nią i nie mogłem uwierzyć, że naprawdę zamierza mnie tu zostawić. Wychodzi, że przyjaciółka ważniejsza niż mąż. Asia spokojnie przygotowała mi dzbanek herbaty, położyła pilota obok kanapy i powiedziała: „Masz tu wszystko, czego potrzebujesz”. Pocałowała mnie na pożegnanie i wyszła. Zostałem sam w pustym domu, z gorączką i poczuciem, że coś tu jest mocno nie tak.

Moja mama nigdy by mnie tak nie zostawiła

Nie mogłem przestać myśleć o tym, że moja mama nigdy by mnie tak nie potraktowała.

Synu, kiedy człowiek jest chory, najważniejsze jest, żeby miał wsparcie. W małżeństwie ludzie powinni być dla siebie nawzajem

– powtarzała mi zawsze. Miałem ochotę zadzwonić do niej i opowiedzieć, co się stało, bo czułem się tak bardzo samotny i porzucony i bardzo potrzebowałem się komuś pożalić.

Kiedy ostatecznie zadzwoniłem do mamy, żeby się wyżalić, była zaskoczona i szybko skomentowała całą sytuację:

To nie wygląda na zachowanie odpowiedzialnej osoby. Twoja żona powinna była zostać w domu, szczególnie że nie czułeś się dobrze. Ja na jej miejscu nawet bym się nie zastanawiała.

I poczułem, że ma rację: mama nigdy by mnie nie zostawiła w takiej sytuacji.

Cała ta sytuacja dała mi dużo do myślenia. Zastanawiam się, czy naprawdę mamy z Asią te same cele i czy ona rzeczywiście wie, co to znaczy być w związku. Dla niej wyjście z koleżankami okazało się ważniejsze niż moje zdrowie. A ja, zamiast być zadbanym i ochuchanym, leżałem pod kocem, czując się jak samotny biedaczek.

W małżeństwie nie zawsze jest różowo, ale to właśnie wtedy powinno się być dla siebie nawzajem. W trudnych chwilach człowiek poznaje, na kim naprawdę może polegać. I jeśli twoja żona tego nie rozumie, to chyba powinniście o tym porozmawiać.

– powiedziała mi mama, gdy zadzwoniłem do niej jeszcze raz.

Teraz już sam nie wiem, co dalej.

Marek