"Córka nie chce odwiedzać ojca na cmentarzu. Wciąż nie potrafi mu wybaczyć"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Czekamy na historie pod adresem: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Myślałam, że jej przejdzie

Szczerze mówiąc, to myślałam, że mojej córce przejdzie ten żal. Choć z drugiej strony naprawdę ją rozumiem. Nie miała kontaktu ze swoim ojcem od dłuższego czasu, a wcześniej, jeśli ten kontakt był, to tylko ją ranił.

Tak naprawdę to moja córka poprosiła mnie pewnego dnia, żebyśmy odeszły. Miała wtedy zaledwie 5 lat, a już zależało jej na tym, żeby być jak najdalej od ojca. Ja wiedziałam, że tak byłoby dla nas najlepiej, ale przeciągałam podjęcie tej decyzji z nadzieją, że coś się zmieni, że coś się poprawi.

Niestety on dalej pił i było tak naprawdę coraz gorzej. Pewnego dnia więc spakowałam Klarę i siebie i wyszłam z mieszkania po to, żeby nigdy już tam nie wrócić. On nie walczył o dziecko. Rzadko też płacił alimenty, ale ja nic z tym nie robiłam, bo chciałam mieć święty spokój.

canva.com

Klara najpierw tęskniła

Na początku Klara za nim tęskniła. Bo były też takie momenty, że na trzeźwo gdzieś ją zabrał i spędzili razem trochę czasu. Ale to były tylko chwile, więc i ona wspominała je raczej rzadko, ale jednak ta tęsknota się pojawiała, a mi nawet przeszło przez myśl, że może jednak źle zrobiłam, odchodząc.

Później jednak docierało do mnie, że teraz przynajmniej mamy szansę na względny spokój, a z czasem pojawi się też na pewno szansa na szczęście.

Zmarł niespodziewanie

Ojciec Klary zmarł niespodziewanie. Sam, we własnym mieszkaniu, w którym my nigdy  nie czułyśmy się jak w domu, chociaż teoretycznie zostało tam mnóstwo naszych rzeczy. Wszystko.

Dla mnie było oczywiste, że pojadę na pogrzeb i byłam przekonana, że Klara też będzie chciała. Ja już jakiś czas temu wybaczyłam większość tego, co złe, a po pogrzebie chyba udało mi się uporać z resztą. Ale córka wybaczyć nie potrafi. Chyba najbardziej tego, że rzadko miała ojca, o ile w ogóle miała. Bo kiedy nie pił, to był bardziej kumplem, który i tak w większości mówił tylko o sobie.

Gdy Klara była nastolatką, dzwonił zapytać, jaka pogoda, albo jak było w szkole. Ona zawsze odpowiadała: "Dobrze". Nie wdawała się w dyskusje. Czuła, że nie obchodzi ojca. Nie zmuszałam jej więc, aby jechała ze mną na pogrzeb. Ale zawsze pytam, czy chce mi towarzyszyć w wizycie na cmentarzu. Nigdy jednak się nie zgodziła. Jej wybór. Jest prawie dorosła. Sama musi sobie to wszystko przepracować.

Grażyna