"Mama mojej mamy dała mi najlepszą radę. Mam czerpać z życia garściami"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Prześlij swoją historię na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Uwielbiałam moją babcię

Moja babcia była osobą, która przeżyła wiele. Dorastała w trudnych czasach, kiedy życie wymagało ogromnej siły i determinacji. Zawsze podziwiałam jej spokój, mądrość i wewnętrzny optymizm. Nie była osobą, która narzekała na los, nawet gdy sytuacja stawiała przed nią niełatwe wyzwania. Wręcz przeciwnie, z każdym dniem starała się czerpać z życia to, co najlepsze, i tym samym dawała przykład nam wszystkim.

Pamiętam, jak pewnego dnia, jeszcze jako nastolatka, przyszłam do babci z problemem, który wydawał mi się końcem świata. Byłam zrozpaczona i przygnębiona, bo czułam, że nie dam sobie rady. To był czas, kiedy stawiałam pierwsze kroki w dorosłym życiu – miałam trudności w relacjach z rówieśnikami, a do tego czułam presję związaną z oczekiwaniami, które stawiali przede mną rodzice.

Canva

Babcia stanęła na wysokości zadania

Babcia usiadła ze mną przy kuchennym stole, spojrzała mi w oczy. Ja nie chciałam popatrzyć w jej oczy. Ona delikatnie podniosła mi podbródek swoją dłonią i poprosiła, żebym na nią spojrzała.

Powiedziała coś, co na zawsze zmieniło moje podejście do życia:

Pamiętaj, serduszko, że każda burza z jakiegoś powodu jest potrzebna. I kiedyś się kończy, a po niej zawsze wychodzi słońce, często okraszone tęczą i pięknie pachnącym powietrzem. Czerp z życia.

To zdanie, które może wydawać się banalne, było dla mnie jak balsam na duszę.

Dzięki tej radzie nauczyłam się, że nie ma sensu poddawać się w obliczu problemów, bo one są tylko chwilowe. Każde wyzwanie, które staje na naszej drodze, jest do pokonania, a cierpliwość i wytrwałość są kluczem do tego, by znowu zaznać szczęścia. Przestałam postrzegać porażki jako koniec świata, a zaczęłam je traktować jako lekcje, które uczą mnie czegoś nowego i cennego.

Wiele lat minęło od tamtej rozmowy, a ja wciąż wracam do tych słów babci. Przeżyłam sporo trudnych chwil – utratę bliskiej osoby, zwierząt, problemy w pracy, zdrowotne zawirowania – ale za każdym razem, gdy czułam, że grunt usuwa mi się spod nóg, przypominałam sobie jej radę. To dzięki niej potrafiłam przetrwać najtrudniejsze momenty i nie stracić nadziei na lepsze jutro, które na szczęście okazało się dobre. Bardzo dobre.

Marysia