"Anastazja miała być kobietą moich marzeń. Okazało się, że chodziło tylko o ślub i dziecko"

Publikujemy list naszego czytelnika. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Czekamy na historie pod adresem: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Byłem pewny, że Anastazja jest kobietą mojego życia

Anastazja przyjechała do Polski w 2017 roku ze wschodu, a gdy zaczął się konflikt za naszą granicą, została tu na stałe. Skończyła studia, pracowała w kilku różnych miejscach przez następne kilka lat i gdy skończyła 30 lat, chciała zacząć nowy etap w życiu.

Świetnie pamiętam nasze pierwsze spotkanie. Ten jej szeroki uśmiech, mądrość w oczach i taką błyskotliwość. Ja byłem wtedy rekruterem w firmie i jej uległem. Pierwszy raz zatrudniłem kogoś na stanowisko nawet pomimo faktu, że ta osoba nie szczególnie na tę pracę zasługiwała, bo nie miała kwalifikacji. Zrobiłem to dlatego, że byłem nią ciekawy, byłem nią zaintrygowany.

Rzeczywiście, Anastazja była na tyle inteligentna i błyskotliwa, że wykorzystała swoją szansę, a my szybko zaczęliśmy się do siebie zbliżać.

W zasadzie nie obejrzałem się, a Anastazja się do mnie przeprowadziła i zamieszkaliśmy razem. Bardzo podobało mi się, że jest empatyczna, wspiera mnie i rozumie.

Pamiętam tylko, że gdy po 3 miesiącach związku wspomniała o ślubie, nie czekałem długo i się jej oświadczyłem. Była niezwykle szczęśliwa. Rodzina była przeciwko, twierdząc, że jej nie znam, ale dałem się ponieść wyjątkowym emocjom, które wtedy czułem. Zrobiłem to, bo byłem pewny, że to będzie najlepsza decyzja w moim życiu. Myliłem się.

Canva

Anastazja zmieniła się po ślubie i dziecku

Anastazja po ślubie bardzo naciskała na mnie, żebym zdecydował się na dziecko, a ja się zgodziłem. Gdy jednak maluch przyszedł na świat, moja żona się zmieniła. Przestała ogarniać dom, zaczęła się ze mną kłócić, ciągle liczyły się dla niej koleżanki. Miałem wrażenie, że jest kompletnie inną kobietą, że tej Anastazji, którą pokochałem, nigdy tak naprawdę nie było, a ja zakochałem się w wyobrażeniu, które nie było nigdy prawdziwe.

Kiedyś jej nawet to powiedziałem.

Uśmiechnęła się tylko i odrzekła, że nigdy jej się nie podobałem, ale chciała wyjść za mąż, bo miała już 30 lat i bardzo pragnęła urodzić dziecko. Ja jej to dałem i teraz ona już w zasadzie mnie nie potrzebuje.

Nadal nie mogę uwierzyć, że dałem się zaślepić miłości.

Marek