"Zakochałam się w niewłaściwym człowieku. Ale nie potrafię z niego zrezygnować"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Czekamy na historie pod adresem: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Nasza znajomość zaczęła się od tańców na zabawie

Poznałam go na zabawie wiejskiej, jak to u nas bywa. Tańczyliśmy, śmialiśmy się, a potem odprowadził mnie do domu. Nazywa się Jarek, przystojny, wysoki, no ideał na pierwszy rzut oka. Cała wieś mówiła, jaka to szczęściara jestem, że takiego chłopaka złapałam. Ale to tylko na początku tak pięknie było.

No bo najpierw Jarek był jak książę z bajki. Kwiaty przynosił, na spacer zabierał, nawet do miasta raz pojechaliśmy na kolację. No i ja głupia myślałam, że to ten jedyny. Ale co się świeci, to nie zawsze złoto, jak to mówią.

Jarek ma jedną wielką wadę — nie potrafi się ustatkować. Lubi imprezować, z kumplami posiedzieć, a jak już się rozkręci, to jest dla mnie niemiły. Na początku myślałam, że tak jednorazowo wyśmiewał się ze mnie przy kumplach. Ale to się powtarzało, coraz częściej. Raz nawet sąsiedzi słyszeli, jak się kłóciliśmy. Wstyd mi potem było ludziom w oczy spojrzeć.

Canva

Rodzice każą mi Jarka zostawić

Moi rodzice od razu mówili, żebym go zostawiła, że to nie chłopak dla mnie, że jestem jeszcze młoda. Ale ja głupia, zakochana, myślałam, że go zmienię. Obiecywał, że będzie dla mnie milszy, że będzie lepiej. I przez jakiś czas było, ale potem znów stawał się dla mnie bardzo nieprzyjemny i naigrywał się ze mnie.

Niedawno dowiedziałam się, że podrywa inne dziewczyny. Sąsiadka mówiła, że widziała go z inną, jak się przytulali. Kocham go, ale wiem, że to mi nie wyjdzie na dobre. Serce mnie boli, jak o tym myślę.

Wszyscy mówią, że jestem głupia, że się tak dałam wciągnąć. Próbuję z nim rozmawiać, ale on tylko obiecuje, a potem znowu to samo. Już nie wiem, co robić. Z jednej strony chcę być z nim, a z drugiej wiem, że to mnie zniszczy.

Czasem myślę, że powinnam go zostawić i zacząć nowe życie, ale to nie takie proste. Wszędzie go widzę, każde miejsce na wsi przypomina mi o nim. Serce nie sługa, a ja nie potrafię przestać go kochać.

Najgorsze jest to, że Jarek potrafi być taki uroczy, jak chce. Jak jest miły, to jest najlepszym chłopakiem na świecie.

Moi rodzice już nie wiedzą, jak mi pomóc. Mówią, żebym go zostawiła. Wiem, że nie zawsze jest dla mnie dobry, ale kocham go i nie potrafię bez niego żyć. Każda kłótnia boli, każde jego złe słowo rani, ale jak go widzę, to zapominam o wszystkim.

Weronika