"Ksiądz zrugał mnie, bo synek kręcił się w kościele. Teściowa mu wtóruje, a ja mam dość"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

Jestem osobą wierzącą

Urodziłam i wychowałam się w rodzinie wierzącej. Choć rodzice nigdy nie przesadzali z religijnością, Bóg był w naszym życiu ważny. Wiecie, w taki zdrowy sposób, nie tylko na pokaz, kierowaliśmy się przykazaniami.

Miałam w swoim życiu taki moment, że zachłysnęłam się wspólnotą. Chodziłam na oazę i to właśnie tam odnajdywałam spokój i swoje miejsce na ziemi. Nie byłam zbyt lubiana przez kolegów  z klasy, a tam, wśród ludzi oddanych Bogu czułam się rozumiana i szanowana.

To była końcówka podstawówki, szukałam na siebie pomysłu i zakwitła mi w głowie myśl, żeby iść do zakonu. Jeździłam nawet na rekolekcje i czułam się wśród sióstr, jak odpowiedni człowiek na odpowiednim miejscu.

Wszystko zmieniło się w liceum. Poznałam smak życia, który żadnej siostrze nie przystoi i zdecydowanie myśli o zakonie wyparowały. Zawsze jednak wiedziałam, że znajdę w Bogu pocieszenie i ukojenie, a wiara daje mi moc, która pozwala iść do przodu.

Myślę, że nie bez znaczenia w mojej religijnej drodze były osoby, które spotykałam. Chodzi mi o duchownych. Nasza siostra katechetka  z podstawówki  była naprawdę równą babką. Tak jak ona pokazywała tajniki wiary, nie potrafił nikt! A ksiądz, który uczył mnie w liceum, świetny człowiek z bardzo nowoczesnym podejściem do religii.

Canva

Ksiądz mnie zrugał

Byłam przyzwyczajona do fajnych księży. Ten w mojej parafii zawsze zachęcał rodziców do przyprowadzania dzieci na nabożeństwa. Jasne, że dzieciaki rozrabiały, a mamy czuły się skrepowane. To chyba normalne. Ksiądz Adam wtedy mówił:

Jak chcecie, żeby dzieci nauczyły się przebywania w kościele, jak nie przez ich uczestnictwo we mszy? Dziś się bawią, z ciekawością słuchają i oglądają wiernych, kiedyś same pojmą zasady i z radością oddadzą się modlitwie.

Przyjemnie było bywać w takim miejscu. Niestety przeprowadziliśmy się do teściów na wieś i się zaczęło. Teściowa to pierwsza krzyżem leżąca w kościele. Ulubienica proboszcza. Za nic w świecie nie chciałaby mu podpaść!

Michaś, mój synek, ma dopiero cztery lata i jest niezłym rozrabiaką. Mimo to, tak jak w poprzedniej parafii zabieram go do kościoła co niedzielę. Teraz też byliśmy, ale chyba po raz ostatni. Ksiądz Nas zrugał, bo mały biegał podczas mszy. Przez mikrofon z ambony powiedział, że jak Michał nie umie okazać szacunku księdzu i Bogu, to nie powinien przekraczać drzwi świątyni. Popłakałam się, wzięłam synka za rękę i wyszłam. Od tygodnia teściowa się do mnie nie odzywa i do synka też. Mąż mówi, że nie chce się między nas mieszać, a ja już nie wiem, co robić. Idzie Wielkanoc, bardzo chciałabym iść na niedzielną mszę, ale jak, skoro nikt mnie tam nie chce...

Agata, 34 lata