"Chcę zrobić synowi trwałą na komunię. Mąż nie chce się na to zgodzić. Przesadza"

Publikujemy list naszej czytelniczki. Tekst został zredagowany przez Styl.fm. Masz historię do opowiedzenia? Prześlij ją na: [email protected]. Wybrane teksty opublikujemy. Zastrzegamy sobie prawo do redakcji tekstu.

To tylko raz w życiu

Ten dzień przecież już nigdy się nie powtórzy. Moje dziecko pójdzie do pierwszej komunii tylko raz w życiu. Chciałam, żeby Sebastian też mógł super wyglądać.

No bo czym te jego przygotowania do wielkiego dnia różnią się od przygotowań dziewczynek? A one przecież idą i do fryzjera i niektóre nawet na paznokcie, a w dniu pierwszej komunii wyglądają nierzadko jak w dniu ślubu.

Mój syn od dawna marzył o trwałej, ale wcześniej się nie zgadzałam. Choć on sam chciał zapuszczać włosy. Wczoraj byliśmy u fryzjera i go wstępnie zapisałam.

Mąż się zdenerwował

Kiedy mój mąż usłyszał, że pozwoliłam Sebusiowi na trwałą, tak się zdenerwował, że w takim stanie go jeszcze chyba nie widziałam. I właściwie nie rozumiem tej jego reakcji, bo jego głównym argumentem było to, że nie powinniśmy tak bardzo polegać na wyglądzie, a raczej należałoby skupić się na tym, jak nasz syn będzie przeżywał tę uroczystość.

Ja doskonale wiem, że to jest bardzo istotne. Chodzimy z nim na spotkania w kościele, przeżywamy to wszyscy razem, jednak uważam, że ta cała otoczka związana z wyglądem również jest istotna. Szczególnie że nasz syn bardzo zwraca na ten wygląd uwagę.

Chciała zrobić mu przyjemność, a mąż tak zareagował.

canva.com

Miał jeszcze inne argumenty

Oczywiście mąż miał jeszcze inne argumenty. I tutaj już bardziej jestem w stanie przyznać mu rację. Naczytał się o tej trwałej, że niszczy włosy i w ogóle, że synowi zaczną wypadać. Ja nigdy trwałej nie miałam i nie wiedziałam, że to aż takie szkodliwe. Choć fryzjerka przekonuje, że jak się ją dobrze zrobi, to nie trzeba się martwić i teraz sama już nie wiem. Powinnam odmówić? Bo jeśli faktycznie włosy wciąż będą w dobrej kondycji, to nie chciałabym odmawiać.

Żaden inny argument do mnie nie przemawia. A już na pewno nie ten: "Co ludzie pomyślą?". No ale mój mąż ma zupełnie inaczej. I teraz pojawia się pytanie, czy spełnić marzenie dziecka, czy już pozwolić mężowi na to, żeby to on decydował. Dla świętego spokoju?

Marysia